Παρακαλώ, μπαμπά, φέρε μου το φεγγάρι

Αναδιπλούμενες σελίδες προς κάθε -απρόβλεπτη- κατεύθυνση, λόγος βραχύς και μετρημένος σαν ποιητής ξεχωριστός και οι εικόνες από το μαγικό σύμπαν του Καρλ και μια ακόμα έξοχη ιστορία, από τις πλέον ατμοσφαιρικές, από εκείνες που φωτίζουν την ομορφιά της παιδικής ηλικίας και την σχέση πατέρα-κόρης, την ίδια στιγμή που φανερώνουν υπέροχα τις κυκλωτικές σμικρύνσεις και ανανεώσεις της σελήνης που κάθε 28 περίπου μέρες κάνει τον δικό της κύκλο. Από την Νέα Σελήνη, τον αύξοντα μηνίσκο και το πρώτο τέταρτο, ως την Πανσέληνο, τον φθίνοντα αμφίκυρτο και τη Χάση. Ο Καρλ δεν τα ονομάζει. Ο Καρλ τα ζωγραφίζει και τα σημαίνει. Γιατί σημασία δεν έχουν τα ονόματα, αλλά η τακτική αυξομείωση αυτής της χρυσωπής φέτας που κρέμεται στον ουρανό κάθε νύχτα.